ullakan

[ullaka:n]

1) Kiçi däl, gabarasy, göwrümi uly bolan.

∙ Tyçenkonyň ýanynda ter gara sakgally, ullakan gara gözli, orta boýly, peşeneli, tutuş bir türkmen bardy. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)

∙ Ullakan ýaglygyň dört burçy biri-birine zordan ýetýär. (A. Gowşudow, Mähri-Wepa)

2) Ägirt uly, ep-esli, köp.

∙ Onuň maşgala durmuşynda hem ullakan özgeriş bolupdyr. (N. Pomma, Taýlak hyzzyn)

3) Ähmiýetli, peýdaly.